Sztandar

Sztandary OSP Kryg

 

„Taki sztandar, że ziemię okryje, Taki sztandar, że w wieki ponosi, 
               I gdziekolwiek jego drzewce wbiję, Tam początek będzie ziemskiej osi „

J. Tuwim

Posiadanie sztandaru dla Ochotniczej Straży Pożarnej jest oznaką godności i honoru. Sztandar to również jedność ludzi we wspólnym działaniu dla dobra ogólnego, a fakt jego ufundowania jest wyrazem najwyższego społecznego uznania.

 

Trzeci Sztandar OSP Kryg

31 maja 2009 roku odbyły się uroczystości 100-lecia OSP Kryg, podczas których proboszcz parafii Kryg –  ks. Czesław Stanaszek poświęcił nowy sztandar, którego fundatorem było społeczeństwo Krygu. Sztandar został odznaczony złotym medalem ,, Za Zasługi dla Pożarnictwa”, a aktu tego dokonał członek zarządu oddziału wojewódzkiego, st.  bryg. w st. spocz. Eugeniusz Stukus, w asyście zastępcy komendanta powiatowego PSP w Gorlicach – bryg. Dariusza Grygowicza. Honorowy patronat nad jubileuszowymi obchodami objął wójt Czesław Rakoczy.

 

 

 

 

{gallery}sztandar3{/gallery}

Drugi Sztandar OSP Kryg

W 1991 roku jednostka otrzymała sztandar, ufundowany przez mieszkańców wsi Kryg w dowód ich uznania dla poświęcenia i odwagi w niesieniu pomocy potrzebującym. Nowy proporzec, przedstawiający wizerunek Matki Boskiej i patrona strażaków – św. Floriana, został uroczyście poświęcony przez ks. Stanisława Gąsiorka – proboszcza miejscowej parafii 5 maja 1991 roku.

 

 

 

 

Pierwszy Sztandar OSP Kryg

Historię pierwszego sztandaru dla OSP w Krygu  można datować na rok 1920. W tym czasie strażacy OSP Kryg byli  wyróżniającą się jednostką i bardzo aktywnie działającą na rzecz odbudowania zniszczeń dokonanych przez wojska rosyjskie. W roku 1920 odbudowano  drewnianą remizę, wyremontowano i pozyskano nowy sprzęt . W roku 1930 wybrano nowy zarząd: Prezesem został Ignacy Król, a nowym naczelnikiem Franciszek Pyznar.  Naturalną konsekwencją tak prężnie działającej jednostki  było tworzenie własnej tradycji i ceremoniału. 

Z inicjatywy ówczesnego Prezesa w 1932r. został ufundowany dla jednostki  sztandar z wizerunkiem św. Floriana i Matki Boskiej Częstochowskiej Królowej Polski. Była to ważna chwila w historii tej jednostki. Posiadanie  sztandaru  zmotywowało jednostkę do aktywniejszej służby na chwałę Bogu i pomocy  ludziom. Nie zachowały się natomiast żadne informacje dotyczące wykonawców sztandaru.

Przez długie lata miał swoje miejsce w Kościele Parafialnym w Krygu, a następnie w nowej remizie. Z biegiem czasu obrazy malowane bezpośrednio na płótnie uległy zniszczeniu.  W 2014 roku z inicjatywy prezesa OSP Piotra Mikę został odnowiony przez konserwatora sztuki-Panią Halszkę Sowińską-Sąsiadek. 

Wymienione zostały przyniszczone lamówki, frędzle. Wykonany został  także nowy drzewiec. Podstawowe płótno udało się zachować. Imponująco wyglądają odrestaurowane wizerunki Matki Boskiej i św.  Floriana.  Sztandar odzyskał swoja dawną świetność.

RENOWACJA OBRAZU

OPIS STANU SZTANDARU

Obiekt w momencie przyjęcia do konserwacji był zarówno pod względem technicznym, jak estetycznym w bardzo złym stanie zachowania. W wyniku wieloletniego używania i sposobu montażu do drzewca – chorągiew przybita dłuższym bokiem do pionowego drzewca, swobodnie zwisająca po przekątnej – obiekt uległ zniszczeniu, deformacji, popękaniu. Obraz wykonany w technice olejnej na podobraziu płóciennym, był sztywny, połamany, z licznymi rozdarciami i ubytkami płótna. Płótno zapewne w wyniku przesycenia spoiwem olejnym utraciło elastyczność, stając się strukturą twardą, kruchą i sztywną. Deformacja po przekątnej spowodowała trudności w dopasowaniu poszczególnych, poprzesuwanych względem siebie fragmentów obiektu. Obraz w przeszłości poddany był niefachowej reperacji, polegającej na sklejeniu pęknięć podłoża taśmami samoprzylepnymi i próbie retuszu scalającego prowizoryczne klejenia z oryginałem. Retusz objął jednak nie tylko miejsca klejeń, ale także partie tła, karnacji i aniołów na koronach na awersie oraz nieba i postaci (w tym twarzy) na rewersie. Przemalowanie wykonano niestarannie, bez dbałości o dostosowanie do koloru i formy oryginału. Oprócz zniszczeń powstałych w wyniku reperacji malowidło, zarówno na awersie, jak rewersie, pokryte było licznymi ubytkami o charakterze wykruszeń i przetarć do warstwy grunty. Poły materiału – adamaszku, wokół przedstawienia były pomięte, bardzo brudne, zaplamione, zdeformowane i poprzeciągane w wyniku zastosowanego oryginalnie montażu (j.w.), frędzle przyszyte do trzech boków (w związku z oryginalnym montażem jednej z dłuższych krawędzi do drzewca) były zdeformowane, pokryte warstwą kurzu, natomiast krajka maskująca łączenie między obrazem a materiałem ściągająca i deformująca poły materiału oraz odbarwiona. Dodatkowo adamaszek wykazywał osłabienie strukturalne. Do obiektu dołączone były luźne elementy – głównie taśmy, pochodzące z poprzedniej reperacji (oddane użytkownikowi obiektu), wśród których odnaleziono przedstawienie lewego anioła z korony Matki Boskiej (osadzony w obiekcie), oraz szarfa (późniejsza) z inskrypcją OSP Kryg. Stan zachowania szarfy był zły, prawdopodobnie w wyniku niefachowego czyszczenia, zbiegła się nić, którą wykonano haftowaną inskrypcję, deformując szarfę i przebarwiając kolor materiału wokół napisu (szarfa biała, napis w odcieniu oranżu). Zalecono ewentualną rekonstrukcję szarfy.

WYKONANE ZABIEGI:

  1. Demontaż obrazu z poły materiału.
  2. Usunięcie przemalowań metodą mechaniczną, przy użyciu skalpeli.
  3. Prasowanie i relaksacja obrazu na stole niskociśnieniowym.
  4. Stykowe sklejenie pęknięć z zastosowaniem kleju Vinavil NPC.
  5. Stykowe wklejenie łat i luźnych fragmentów oryginału. Do wykonania łat użyto zdekatyzowanego płótna lnianego, o gramaturze dobranej do gramatury oryginalnego podobrazia, impregnowanego 5% roztworem Primalu AC. Łaty wklejono z zastosowaniem spoiwa Vinavil NPC z dodatkiem włókiem celulozowych Arbocel, celem wzmocnienia spoiny; fragmenty oryginalne osadzono używając spoiwa Vinavil NPC. Drobne, małe ubytki uzupełniono pulpą celulozową ze spoiwem Vinavil NPC.
  6. Wykonanie kitów i uzupełnień ubytków zapraw z zastosowaniem kitu akrylowego Tikkurila Colowood. Fakturę kitów dostosowano do faktury oryginału.
  7. Izolacja kitów 5% roztworem szelaku w alkoholu.
  8. Werniksowanie pośrednie z zastosowaniem werniksu damarowego (damara w olejku terpentynowym 1:3).
  9. Uzupełnienie ubytków warstwy malarskiej wraz z częściową rekonstrukcją wykonane matodą scalająco-naśladowczą, z zastosowaniem odsączonych z nadmiaru oleju farb olejnych z werniksem damarowym.
  10. Werniksowanie końcowe z zastosowaniem werniksu akrylowego w sprayu firmy Talens (błyszczący nr 002 oraz matowy nr 115).
  11. Poły materiału – adamaszku: demontaż frędzli oraz krajki, wielokrotnie powtarzana kąpiel w delikatnym roztworze detergentu (do momentu usunięcia brudu i otrzymania czystej wody), suszenie połączone z prasowaniem na stole niskociśnieniowym, obszycie nowymi frędzlami z delikatną korektą kształtu i wykonaniem szlufki do nowego sposobu montażu na poziomym drzewcu, umożliwiającym swobodne, pionowe zwisanie obiektu.
  12. Osadzenie obrazu w połach materiału i obszycie łączenia nową krajką z nicią srebrną.
  13. Osadzenie obiektu na nowym, rekonstruowanym drzewcu.

{gallery}sztandar{/gallery}

 

Scroll to Top